Kultura Vetońska cz. I

Juan Samir

Smoki - Vetowie, zwani też Vetończykami czy Istami. Lud zamieszkujący północno-wschodnie krańce wyspy nowalskiej. Jest to najstarsza cywilizacja naszego państwa. A co się z tym wiąże, miała najwięcej czasu, na wypracowanie swojej kultury, sztuki i architektury.

Zaczynając od tego ostatniego, można by rzec, że budownictwo Vetońskie cechuje się dużą przestrzennością. Budowaniem w trudno, dostępnych miejscach oraz wykorzystywaniem figury koła w budowlach.

Jak widać na przykładzie Vetogradu, wszystkie przedstawione tu postulaty zostają zrealizowane - miasto znajduję się u brzegu morza i równocześnie wśród gór. Można do niego dotrzeć tylko traktami wzdłuż morza, bądź droga powietrzną.

Budynki, przestrzenne i na planie koła, posiadają duże tarasy wejściowe. Okna, duże i szerokie, zdobione, wpuszczają do wnętrz wiele światła. Dachy - głównie z lokalnych dachówek koloru czerwonego i niebieskiego, wieńczą strzeliste dachy.

Materiałami, użytkowanymi w budowach, są skały, w których się kuje, fosforytyczne głazy barw zielonych (brama Vetogradu) bądź fioletowe i błękitne - ważniejsze budynki.

Każdy dom zawiera w swoim centrum palenisko - najważniejsze miejsce domu.