Kazanie na XVII Niedzielę Zwykłą

Brat Klotard Francesco

Jezus więc wziął chleby i odmówiwszy dziękczynienie, rozdał siedzącym;

Każdy kawałek chleba z dzisiejszej Ewangelii, symbol każdej rzeczy materialnej. nie jest od razu własnością człowieka jest najpierw Boży, ma więc służyć wszystkim. I nikomu nie wolno mówić „jest tylko mój”. Owszem, jest mój, ale najpierw jest wszystkich. Tę zasadę ekonomii chrześcijanie zawsze uważali za obowiązującą.

Dlatego ze społecznego życia nie powinno zniknąć pojęcie daru serca, nie powinna zniknąć zasada dzielenia się wszystkim, co każdy z nas ma. Nie tylko gdy widzi się palącą potrzebę – ale gdy podzielić się może. Dar serca staje się wtedy jeszcze pełniej darem Boga.

Niestety nie zawsze tak jest. Nie chcę dziś mówić o tym, że miewamy zamknięte oczy i serca na potrzeby innych, że absolutyzujemy prawo własności. Ale największym błędem, problemem jest trwonienie darów ludzkich i darów Bożych. I to w dwóch obszarach: społecznym i osobistym.

Ale my nie widzimy problemu. Pewnie dlatego, że tak wielu ludzi marnuje swoje. Zbierzcie pozostałe ułomki, aby nic nie zginęło. Zebrali więc, i ułomkami z pięciu chlebów jęczmiennych, które zostały po spożywających, napełnili dwanaście koszów. My bardzo często nie jesteśmy ani zapobiegliwi, ani oszczędni. Marnujemy Boży dar nieraz tak dla przyjemności, by pokazać, że ja mogę, że mi tyle rzeczy zbywa, że jestem na topie. Nie mów, że to twoje i mogę z tym robić wszystko, bo najpierw to było u Boga. Z tego zmarnowanego mogłoby być tak wiele – i dla ciebie, i jako dar serca dla innych, i na wspólne przedsięwzięcia.

Przed tygodniem mówiłem, iż mamy do Jezusa, Kościoła iść po prawdę. Dziś należałoby powiedzieć tak. Wobec Boga powinniśmy mieć nadzieję, a do ludzi – zaufanie. Wtedy Boże dary będą się mnożyły w naszych rękach.

Nadzieja, to przekonanie o dwóch podstawowych sprawach. Najpierw o tym, że Bóg widzi, zna, rozumie nasze potrzeby i nie zostawia nas samymi. Nadzieja bywa wystawiana na próbę, gdy wszystko zaczyna się nam w życiu walić na głowę, a ziemia rozstępuje pod nogami. Jest tak w czas kataklizmów, wojen, gdy tracimy pracę, gdy choroba dom nawiedza. Tak trudno wtedy o spokój, tak trudno uwierzyć, że każda, najtrudniejsza sytuacja otwiera się ku dobru – nieraz innemu niż byśmy pragnęli. Nadzieja to także przekonanie, że warto czynić dobrze. I tu wraca myśl z pierwszego czytania i ewangelii. Ktoś – dla nas bezimienny – dzieli się swym chlebem. Sytuacja wydaje się wręcz śmieszna. Tylu ludzi głodnych, a on z tymi kilkoma jęczmiennymi plackami. Ale to nie było śmieszne. W Bożych rękach ten nic nie znaczący gest nabrał znaczenia. Bo było w nim dobro serca, bo była nadzieja.

Zaufanie wobec ludzi. To też jest trudne, ale bez zaufania niewiele dobrego można zdziałać. Bez zaufania do ludzi Boży dar może okazać się daremny. A współpraca – każda, szczególnie charytatywna – tylko na zaufaniu może się opierać. Przynoszący dar serca musi ufać temu, który będzie nim dysponował – że nie sięgnie po cudze. I temu, któremu pomaga – że nie jest naciągaczem.

Miej serce, ufaj ludziom, dziel się, gdy możesz.

Juan Samir

I dlatego właśnie nie można oddawać władzy w ręce możnych...

Fragment ten, potwierdza także pewną maksymę: "Od, każdego, według, jego, zdolności,, dla, każdego, według, jego, potrzeb". Taki oto właśnie podział, gwarantuje wykorzystywanie jak największej ilości darów (nieważne, od kogo one nie są) przez społeczeństwo. Bo jest Ono grupą, zbiorowością! Jednym organizmem, który by żyć i radzić sobie z codziennym trudem, musi współpracować. Musi dołożyć wszelkich starań, by praca na co dzień wykonywana, była jak najbardziej efektywna i pożyteczna dla ogółu. By nikt nie mógł mieć wątpliwości, że praca jego jest daremna, jednostka ta, musi mieć odpowiednie wynagrodzenie. Czy to w postaci dóbr, czy swobód. Nie można ograniczać tego, co tworzy nas samych!

Daniel Saryoni

"Zaufanie wobec ludzi" to ten fundament, dzięki któremu powstała nasza Mikrosławia. Gdy kilka osób z dwóch różnych państw dzięki wzajemnemu zrozumieniu i zaufaniu zdecydowało się wmurować kamień węgielny pod budowę nowej mikronacji. A "nadzieja" to ta siła, która każdego dnia daje nam - Mikrosławianom siłę, aby w czasach kryzysu podjąć ciężką pracę nad ulepszeniem v-świata.

Bóg z nami!

karol

Daniel Saryoni

Juan Samir

Kraj jest nasz i zawsze nim będziemy. Jest Naszym dobrem wspólnym, a nie własnością władzy. Tak, jest, było i ma być! Wink

Póki rządzę, będę starał się jak najbardziej być temu wiernym.

Jakby nie patrzeć, jesteśmy komuną - spółdzielnią na ogromną skale, w której każdy się liczy Wink

Daniel Saryoni

Artur von Schwarz

Daniel Saryoni

to smutne. A przecież czasem uśmiech i zwykła rozmowa znaczą więcej od ofiary materialnej.

Juan Samir

Wiemy więc bracia, czym dzielić się trzeba na co dzień i ku czemu dążyć Wink

Artur von Schwarz

żeby tego bracia dokonac po mszy zapraszam do gospody ku uciesze ciała i duszy Wink

Juan Samir

Której?

Daniel Saryoni

a gdzie mają lepsze wino (bynajmniej nie mszalne) Wink

Artur von Schwarz

u mnie:D

Juan Samir

Daj adres! Idziemy sie bawić! xP Wszak prócz duszy i ciało zadbania potrzebuje! xP